Ελπίδα

Θα ήθελα και για ακόμα μια φορά να εκφράσω την
αγανάκτηση μου με την ανευθυνότητα, την έλλειψη σεβασμού,
εκτίμησης, αγάπης, αντίληψης, ειλικρίνειας κτλ. Επίσης
ήθελα να εκφράσω την αηδία μου για την απέραντη εθελοτυφλία,
το επίπεδο των πάντων που έχει πέσει πιο χαμηλά και από την άβυσσο.

Αλλά δεν θα το κάνω. Θα στρέψω τη προσοχή μου μέσα μου.
Και θα πέσω σε βαθύ διαλογισμό. Να σταματήσω κάθε σκέψη.
Κάθε λογισμό.

Και μετά θα οραματιστώ. Ένα κόσμο με συνείδηση. Με γνώση.
Με ταπείνωση και αντίληψη. Με ηθική και αξίες. Με αλήθεια.
Και θα ευχαριστήσω αυτό που κάθε μέρα είναι παρόν αν και
λίγοι έχουν το "χάρισμα" να το αντιλαμβάνονται. Αυτό που
μας ρυθμίζει κάθε μας ανάσα και κάθε χτύπο της καρδιάς μας.

Ευχαριστώ.

Και μετά θα ανοίξω τα μάτια. Και για ακόμα μια φορά, θα αναμένω.
Θα αναμένω την στιγμή που θα ανοίξουν και οι άλλοι τα μάτια...